GroenLinks Hellendoorn ontving het droeve bericht dat Ad Vonk is overleden. Ad is al zo'n 40 jaar, sinds het prille begin van GroenLinks in Hellendoorn (destijds nog de PPR) betrokken bij onze afdeling, die hij mede heeft helpen oprichten, en zijn bevlogen inzet heeft geduurd tot zijn overlijden. GroenLinks Hellendoorn is Ad ontzettend dankbaar voor alles wat hij voor onze afdeling betekend heeft, en zal hem ontzettend gaan missen.

Wie in de archieven van GroenLinks Hellendoorn duikt, komt steeds weer de naam van van Ad Vonk tegen, in alle decennia dat de PPR en GroenLinks in Hellendoorn bestaat. Het is veelzeggend dat het bestaan van het GroenLinks-archief aan Ad te danken is. Dankzij Ad hebben we de beschikking over de eerste notulen, uit het tijdperk dat deze nog met een typmachine werden uitgewerkt, de verslagen van de bijeenkomsten rond de eerste raadsverkiezingen waar de PPR aan heeft deelgenomen in Hellendoorn, evenals het, zeker in de beginjaren, veelal zelfgemaakte campagnemateriaal dat werd gebruikt.

Ad was niet zomaar een lid van GroenLinks. Hij is altijd betrokken geweest bij alles wat we deden, ook al was dat met name achter de schermen. Een rol op het politieke toneel ambieerde hij niet. Ad opereerde liever in de schaduw, maar heeft daar op veel terreinen grote invloed gehad. Zo heeft hij zich in de jaren '70 samen met Henk Koster hard ingezet voor het tunnelplan, waarvoor zelfs landelijk PPR-voorman Bas de Gaay Foortman naar Nijverdal werd gehaald. Maar ook op het gebied van de fiets heeft Ad zich altijd ingezet. Hij was nog steeds fanatiek verbonden aan de Fietsersbond in onze gemeente.

Ad heeft binnen GroenLinks Hellendoorn, achter de schermen, wel ongeveer alle functies bekleed die er waren. Jarenlang was Ad voor nieuwe GroenLinks-leden in Hellendoorn het eerste gezicht dat men zag. Toen de e-mail nog niet ingeburgerd was, werden de notulen van de ledenvergaderingen, die destijds nog in huiskamers van diverse leden werden gehouden, door Ad op papier thuis bezorgd. Op zijn fiets trok Ad de gehele gemeente door, en als er een nieuw lid was belde hij steevast aan om hem of haar welkom te heten en van harte uit te nodigen voor de eerstvolgende vergadering.

Tijdens deze ledenvergaderingen liet Ad zich ook nooit onbetuigd. Hij had altijd een stapeltje krantenknipsels uit het lokale katern van de Tubantia mee, vaak met gearceerde zinsnedes of met aantekeningen in de kantlijn, waarover hij vragen of kritiek had. Dit eindigde er meesal mee dat het raadslid met een duidelijke opdracht op pad werd gestuurd. Dit is tekenend voor de betrokkenheid van Ad bij zijn eigen leefomgeving.

Maar Ad hield zich niet alleen bezig met de gemeente Hellendoorn. Regelmatig ontvingen de leden van GroenLinks Hellendoorn, tot de laatste momenten nog, mails van Ad met petities over allerhande onderwerpen die aan de kaak moesten worden gesteld, van kinderarbeid tot de vervuiling van de oceanen.

Ad heeft zijn passie en strijdlust behouden tot de laatste snik. Toen dit voorjaar de discussie rondom het plaatsen van windmolens op 't Lochter III plaatsvond, lag Ad in het ziekenhuis. Maar dat belette hem niet om de volgende boodschap naar het college van B&W te mailen:

"Ik lig momenteel in het ziekenhuis en heb dus eigenlijk wel wat anders aan mijn hoofd, maar ik wou toch even kwijt dat die windmolens op 't Lochter er moeten komen".

Dat is tekenend voor Ad. Zijn bevlogenheid was bijna grenzeloos. Overigens was Ad degene die als eerste het idee voor windmolens in Nijverdal heeft geopperd (aan de Burgemeester Boersingel), waardoor het in het verkiezingsprogramma van GroenLinks is terecht gekomen, en op dit idee was naar eigen zeggen van Reggewind het plan op 't Lochter gebaseerd.

GroenLinks Hellendoorn zal die bevlogenheid van Ad gaan missen. Maar wij zijn ontzettend dankbaar voor alles wat hij ons heeft gebracht, en hopen zijn passie en strijdlust voort te kunnen zetten met de nieuwe generatie.

Want zoals Ad de laatste jaren al continu zei: "Nu moeten de jonkies het gaan doen". Echter, toen bleef hij zich (gelukkig) stiekem toch nog steeds even hard inzetten. Nu moeten de jonkies het echt gaan doen, en wij zullen de geestdrift en de inzet van Ad daarbij altijd als een inspiratiebron blijven gebruiken.

 

Ad, rust zacht.